هوش مصنوعی:
شاعر از غم فراق یار خود می‌نالد و روزگار تاریک و سیه‌روز خود را توصیف می‌کند. او از دوری معشوق رنج می‌برد و این فراق، دلش را می‌سوزاند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاطفی عمیق و غم‌انگیز است که درک آن به بلوغ عاطفی و شناختی نیاز دارد. همچنین، زبان و سبک آن متعلق به ادبیات کلاسیک است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر چالش‌برانگیز باشد.
رباعی شمارهٔ ۱۶
دارم ز غم فراق یاری که مپرس
روز سیهی و شام تاری که مپرس
از دوری مهر دل فروزی است مرا
روزی که مگوی و روزگاری که مپرس
روز سیهی و شام تاری که مپرس
از دوری مهر دل فروزی است مرا
روزی که مگوی و روزگاری که مپرس
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۵
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
