هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از شخصی به نام دادگر تمجید می‌کند و آرزوهای نیک برای او دارد. شاعر از بلندای مقام و منزلت دادگر سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که دشمنان او به سرنوشت بدی دچار شوند. همچنین، شاعر از زیبایی و شکوه دادگر و تأثیر او بر جهان سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که همیشه مورد ستایش و احترام باشد.
رده سنی:
16+
این متن به دلیل استفاده از زبان و مفاهیم پیچیده و ادبی، برای مخاطبانی مناسب است که با ادبیات کلاسیک و شعر فارسی آشنایی دارند و توانایی درک مفاهیم عمیق و استعاری را دارند. همچنین، برخی از مفاهیم و عبارات ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد.
قطعه شمارهٔ ۹
دادگرا تو را فلک جرعه کش پیاله باد
دشمن دل سیاه تو غرقه به خون چو لاله باد
ذروهٔ کاخ رتبتت راست ز فرط ارتفاع
راهروان وهم را راه هزار ساله باد
ای مه برج منزلت چشم و چراغ عالمی
بادهٔ صاف دایمت در قدح و پیاله باد
چون به هوای مدحتت زهره شود ترانه‌ساز
حاسدت از سماع آن محروم آه و ناله باد
نه طبق سپهر و آن قرصهٔ ماه و خور که هست
بر لب خوان قسمتت سهلترین نواله باد
دختر فکر بکر من محرم مدحت تو شد
مهر چنان عروس را هم به کفت حواله باد
دشمن دل سیاه تو غرقه به خون چو لاله باد
ذروهٔ کاخ رتبتت راست ز فرط ارتفاع
راهروان وهم را راه هزار ساله باد
ای مه برج منزلت چشم و چراغ عالمی
بادهٔ صاف دایمت در قدح و پیاله باد
چون به هوای مدحتت زهره شود ترانه‌ساز
حاسدت از سماع آن محروم آه و ناله باد
نه طبق سپهر و آن قرصهٔ ماه و خور که هست
بر لب خوان قسمتت سهلترین نواله باد
دختر فکر بکر من محرم مدحت تو شد
مهر چنان عروس را هم به کفت حواله باد
وزن: مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن (رجز مثمن مطوی مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:قطعه شمارهٔ ۸
گوهر بعدی:قطعه شمارهٔ ۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
