هوش مصنوعی:
این متن یک شعر فارسی است که در آن شاعر به ستایش شخصی بلندمرتبه و بخشنده می‌پردازد و از خداوند سپاسگزاری می‌کند که به او مقام و منزلتی مانند سلیمان بخشیده است. شاعر از این شخص می‌خواهد که حتی به درخواست‌های کوچک و ضعیف‌ترین افراد نیز گوش دهد و آن‌ها را ناامید نکند.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عمیق ادبی و اخلاقی است که درک آن‌ها به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات فارسی نیاز دارد. همچنین، استفاده از واژگان و ترکیبات کهن ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.
شمارهٔ ۱۰
ای بلند اختر سپهر وجود
وی گران گوهر خزانه جود
به خدائی که داشت ارزانی
به تو در ملک خود سلیمانی
که اگر زین فتاده مور ضعیف
برسد عرضه‌ای به سمع شریف
آن چنان کن کز استماع نوید
نشود ناامید گوش امید
وی گران گوهر خزانه جود
به خدائی که داشت ارزانی
به تو در ملک خود سلیمانی
که اگر زین فتاده مور ضعیف
برسد عرضه‌ای به سمع شریف
آن چنان کن کز استماع نوید
نشود ناامید گوش امید
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹ - مثنوی در مرگ حیرتی شاعر
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
