هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که مخاطب را به ترک علایق دنیوی و توجه به حقیقت وجودی خود فرا می‌خواند. شاعر از مخاطب می‌خواهد که از غفلت و وابستگی به مادیات دوری کند و به جایگاه واقعی خود در عالم هستی بیاندیشد. همچنین، به یادآوری عهد الست و بازگشت به اصل خویش تشویق می‌شود.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و شناختی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای سنین پایینتر قابل فهم نباشد.

بخش ۱ - بسم الله الرحمن الرحیم

ای مرکز دایرهٔ امکان
وی زبدهٔ عالم کون و مکان

تو شاه جواهر ناسوتی
خورشید مظاهر لاهوتی

تا کی ز علایق جسمانی
در چاه طبیعت تن مانی؟

تا چند، به تربیت بدنی
قانع به خزف ز در عدنی؟

صد ملک ز بهر تو چشم به راه
ای یوسف مصری، به در آی از چاه

تا والی مصر وجود شوی
سلطان سریر شهود شوی

در روز الست، بلی گفتی
امروز، به بستر لا خفتی

تا کی ز معارف عقلی دور
به ز خارف عالم حس، مغرور؟

از موطن اصل، نیاری یاد
پیوسته، به لهو و لعب دلشاد

نه اشک روان، نه رخ زردی
الله الله، تو چه بی‌دردی!

یک دم، به خود آی و ببین چه کسی
به چه دل بسته‌ای، به که همنفسی

زین خواب گران، بردار سری
برگیر ز عالم اولین، خبری
وزن: متفاعلتن متفاعلتن
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر بعدی:بخش ۲ - فی المناجات و الالتجاء الی قاضی الحاجات
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.