هوش مصنوعی: این متن یک غزل عاشقانه است که در آن شاعر از عشق، صبر و تحمل در راه عشق، و رنج‌های آن سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیمی مانند وفاداری، صبر، و ارزش عشق دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و مفاهیم نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه برای درک کامل دارند.

شمارهٔ ۶

زیب غزل کردم این سه بیت ملک را
تا غزلم صدر هر مراسله باشد

«ده دله از بهر چیست عاشق معشوق
عاشق معشوق به که یکدله باشد

با گله خوش نیست روی خوب تو دیدن
دیدن رویت خوش است بی گله باشد

طاقت و صبرم نمانده‌ست دگر هیچ
در شب هجرم چه قدر حوصله باشد»

دوست نشاید ز دوست در گله باشد
مرد نباید که تنگ حوصله باشد

دوش به هیچم خرید خواجه و ترسم
باز پشیمان از این معامله باشد

راهرو عشق باید از پی مقصود
در قدمش صد هزار آبله باشد

تند مران ای دلیل ره که مبادا
خسته دلی در قفای قافله باشد

موی تو زد حلقه بر میانت و نگذاشت
یک سر مو در میانه فاصله باشد

آن که مسلسل نمود طرهٔ لیلی
خواست که مجنون اسیر سلسله باشد

با غزل شاه نکته سنج فروغی
من چه سرایم که قابل صله باشد
وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.