۳۰۱ بار خوانده شده

شمارهٔ ۷ - (امیر خسرو ، درطی زندگی دور و دراز خویش باین توبه که در نزدیکی چهل سالگی کرده پابند نمی‌ماند، چنانکه دربیان سرگذشت او خواندیم ) با این هم، امیر خسرو آرزوی واثق داشته تا در قران السعدین تازگی‌های ادبی بیارد:

چند گهم بود به دل این خیال
تازه کنم هر صفتی را جمال

بود در اندیشه من چند گاه
کز دل دانندهٔ حکمت پناه

چند صفت گویم و آبش دهم
مجمع اوصاف خطابش دهم

طرز سخن را روش نو دهم
سکهٔ این ملک به خسرو دهم

نو کنم اندازهٔ رسم کهن
پس روی پیش روان کهن
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶ - از ینجاست که از مدح کردن اظهار بیزاری و ازاهل زمانه گله می‌کند
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸ - عزم وی ، بر ایجاد گری ، درین ابیات شرح یافته :
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.