هوش مصنوعی:
متن بالا یک شعر عرفانی و معنوی است که در آن شاعر از مفاهیمی مانند هدایت، عنایت، رحمت و راهنمایی سخن می‌گوید. او از باده نوشین و وعده‌های الهی یاد می‌کند و درخواست نور هدایت و بوی عنایت دارد. همچنین، به گمشدگان و غمزدگان اشاره می‌کند و از کرم و رحمت الهی برای راهنمایی آن‌ها سخن می‌گوید. در پایان، شاعر از گم‌شدگی خود می‌گوید و درخواست راهنمایی و نورافزایی دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و معنوی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده مانند 'باده نوشین' و 'نور هدایت' نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد.
شمارهٔ ۶۱ - ترصیع
باده نوشین به صفا خواست کرد
وعدهٔ دوشین به وفا راست کرد
نور هدایت به چراغم رسان
بوی عنایت به دماغم رسان
غمزدگان را به طرف دلگشای
گمشدگان را به کرم رهنمای
طفل گیار از هوا ریخت شیر
مغز جهان را ز صبا زد عبیر
گم شده‌ام راه نمایم تو باش
بی بصرم نور فزایم تو باش
برق بهر سوی بتابی دگر
دشت زهر جوی بیابی دگر
هر طرفش ره بشتابی دگر
هر قدمش سیر بر آبی دگر
وعدهٔ دوشین به وفا راست کرد
نور هدایت به چراغم رسان
بوی عنایت به دماغم رسان
غمزدگان را به طرف دلگشای
گمشدگان را به کرم رهنمای
طفل گیار از هوا ریخت شیر
مغز جهان را ز صبا زد عبیر
گم شده‌ام راه نمایم تو باش
بی بصرم نور فزایم تو باش
برق بهر سوی بتابی دگر
دشت زهر جوی بیابی دگر
هر طرفش ره بشتابی دگر
هر قدمش سیر بر آبی دگر
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۰ - ردالعجز علی الصدر
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۲ - ذوقا فیتین
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
