سوره فتح دعای نصر دعای توسل

خلاصه و رده بندی سنی

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از عشق و آزادی خود از دنیا و آخرت سخن می‌گوید. او خود را بنده‌ی عشق می‌داند و از هر دو جهان آزاد است. شاعر از فراق و حادثه‌های زندگی شکایت می‌کند و یادآور می‌شود که چگونه از جایگاه بلند خود به این دنیای پر از مشکلات افتاده است. او تنها عشق را در دل دارد و از بخت بد خود می‌نالد. شاعر در نهایت از عشق و رنج‌های آن سخن می‌گوید و از اشک‌هایش برای پاک کردن چهره‌ی خود استفاده می‌کند.

رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از مضامین مانند شکایت از تقدیر و رنج‌های عشق ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین و پیچیده باشد.

فاش می‌گویم و از گفته ی خود دل شادم
بنده ی عشقم و از هر دو جهان آزادم

طایر گلشن قدسم چه دهم شرح فراق
که در این دامگه حادثه چون افتادم

من ملک بودم و فردوس برین جایم بود
آدم آورد در این دیر خراب آبادم

سایه طوبی و دلجویی حور و لب حوض
به هوای سر کوی تو برفت از یادم

نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست
چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم

کوکب بخت مرا هیچ منجم نشناخت
یا رب از مادر گیتی به چه طالع زادم

تا شدم حلقه به گوش در میخانه ی عشق
هر دم آید غمی از نو به مبارک بادم

می‌خورد خون دلم مردمک دیده سزاست
که چرا دل به جگرگوشه ی مردم دادم

پاک کن چهره ی حافظ به سر زلف از اشک
ور نه این سیل دمادم ببرد بنیادم

«حافظ»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir