هوش مصنوعی:
شخصی لباس کتانی خود را برداشته و پرداخت کرده است، اما پس از آن احساس تنهایی و همراهی با باد را تجربه می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق احساسی و تنهایی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مفاهیم ارتباط برقرار کنند.
شمارهٔ ۱۲۷
آن رخت کتان خویش من رفتم و پردختم
چون گرد به ماندستم تنها من واین باهو
چون گرد به ماندستم تنها من واین باهو
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
