هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از کریم و بخشنده‌ای سخن می‌گوید که امید و رحمت او در زمین گسترده است. شاعر با استفاده از استعاره و تشبیه، ویژگی‌های این وجود کریم را توصیف می‌کند و از لطف و بخشش او سخن می‌گوید. همچنین، در بخشی از شعر، شاعر به بازی با کلمات و ترکیب حروف برای اشاره به نام دشمن می‌پردازد. در نهایت، شاعر از شب‌هایی می‌گوید که لطف این وجود کریم، بخت او را شسته و به او عطا کرده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی پیچیده است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های عمیق ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۷۱ - لغزیست که در طلب خربزه گفته
ای کریمی که در زمین امید
هرچه رست از سحاب جود تو رست
لغزی گفته‌ام که تشبیهش
هست زاحوال بدسگال تو چست
آنچه از پارسی و تازی او
چون مرکب کنی دو حرف نخست
در مزان هرکه بیندش گوید
نامی از نامهای دشمن تست
باز چون با ز پارسیش افتاد
در ... مادرش چه سخت و چه سست
وانچه باقی بماند از تازیش
هست همچون شمایلش به درست
مر مرا در شبی که خدمت تو
روی بختم به آب لطف بشست
داده‌ای آن عدد که بر کف راست
پشت ابهام از رکوع آن جست
بده ار پخته شد و گر نی نی
نه تو در بصره‌ای نه من در بست
در دو هستیت نیستی مرساد
تا که مرفوع هست باشد هست
هرچه رست از سحاب جود تو رست
لغزی گفته‌ام که تشبیهش
هست زاحوال بدسگال تو چست
آنچه از پارسی و تازی او
چون مرکب کنی دو حرف نخست
در مزان هرکه بیندش گوید
نامی از نامهای دشمن تست
باز چون با ز پارسیش افتاد
در ... مادرش چه سخت و چه سست
وانچه باقی بماند از تازیش
هست همچون شمایلش به درست
مر مرا در شبی که خدمت تو
روی بختم به آب لطف بشست
داده‌ای آن عدد که بر کف راست
پشت ابهام از رکوع آن جست
بده ار پخته شد و گر نی نی
نه تو در بصره‌ای نه من در بست
در دو هستیت نیستی مرساد
تا که مرفوع هست باشد هست
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۰ - در نصیحت
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۲ - شراب خواهد
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
