هوش مصنوعی:
متن شعری است که در آن گوینده با طنز و کنایه از نجم قوال (خواننده یا موسیقیدان) سخن می‌گوید. او از آسمان و موسیقی یاد می‌کند و به مفاهیمی مانند فسوس (حسرت) و عروس اشاره دارد. در نهایت، گوینده ادعا می‌کند که راه راست را می‌داند و به خانه عروس می‌رود.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم نمادین و عرفانی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از طنز و کنایه نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۷۹ - مطایبه
دی گفت به طنز نجم قوال
کای بنده سپهر آبنوست
در زنگولهٔ نشید دانی
گفتم چه دهند از این فسوست
در پردهٔ راست راه دانم
وانگاه به خانهٔ عروست
کای بنده سپهر آبنوست
در زنگولهٔ نشید دانی
گفتم چه دهند از این فسوست
در پردهٔ راست راه دانم
وانگاه به خانهٔ عروست
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۰ - طلب امداد مهم خود کند
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
