هوش مصنوعی:
این متن به توصیف جهان به عنوان مکانی تاریک و ناعادلانه میپردازد که روزگار در آن جز بدبختی ننوشته است. جهان با گلهای تیره و آب سیاه نابود شده و زمانه، زیباییهای بهاری را به عشوهگری نشان میدهد، اما خزان و مرگ در نهایت همه چیز را از بین میبرد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و نگاه تلخ به زندگی است که درک آن برای مخاطبان کمسنوسال دشوار بوده و ممکن است باعث ایجاد نگرانی یا سردرگمی شود. همچنین، استفاده از استعارههای پیچیده و موضوع مرگ و نابودی، مناسب سنین بالاتر است.
شمارهٔ ۱۱۹ - در بی ثباتی جهان
جریدهایست نهاد سیه سپید جهان
که روزگار درو جز قضای بد ننوشت
جهان نثار گل تیره کرد آب سیاه
وزان زمانه نهفت آنکه سالها بسرشت
زمانه روزی چند از طریق عشوه گری
دهد بهار بقای ترا جمال بهشت
ولیک باد خزانش چو شاخ عمر شکست
به موت بستر و بالین کند ز خاک و ز خشت
که روزگار درو جز قضای بد ننوشت
جهان نثار گل تیره کرد آب سیاه
وزان زمانه نهفت آنکه سالها بسرشت
زمانه روزی چند از طریق عشوه گری
دهد بهار بقای ترا جمال بهشت
ولیک باد خزانش چو شاخ عمر شکست
به موت بستر و بالین کند ز خاک و ز خشت
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۰ - در تاریخ فوت سلطان سنجر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.