هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر به شخصی به نام سراجی از ترمد اشاره می‌کند که نامه‌ای با محتوای دروغین و فخرفروشانه فرستاده است. شاعر او را به دزدی ادبی و بی‌حیایی متهم می‌کند و بیان می‌کند که ذکر او حتی در مکان‌های مقدس نیز ناپسند است. همچنین، شاعر اشاره می‌کند که هیچ کس حاضر به گواهی دادن برای او نیست.
رده سنی:
16+
محتوا شامل انتقادات تند و هجو است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد. همچنین، درک کامل مفاهیم و اشارات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۲۴ - در مذمت کسی
سراجی ای ز مقیمان حضرت ترمد
رسید نامهٔ تو همچو روضه‌ای ز بهشت
حدیث فخری منحول اندرو کرده
که دست و طبعش جز دوک آن حدیث نرشت
غرض چه یعنی دزدیست بی‌حیا آخر
من این ندانم کز ماده گاو ناید کشت
به کعبهٔ سخن اندر چه ذکر او رانی
که ذکر او نکند هیچ کافری به کنشت
گواهیش که گواهی خود در این محضر
ز ننگ او به همه شهر خود دو کس ننوشت
رسید نامهٔ تو همچو روضه‌ای ز بهشت
حدیث فخری منحول اندرو کرده
که دست و طبعش جز دوک آن حدیث نرشت
غرض چه یعنی دزدیست بی‌حیا آخر
من این ندانم کز ماده گاو ناید کشت
به کعبهٔ سخن اندر چه ذکر او رانی
که ذکر او نکند هیچ کافری به کنشت
گواهیش که گواهی خود در این محضر
ز ننگ او به همه شهر خود دو کس ننوشت
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۳ - فی‌الحکمة والنصیحة
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۵ - در مدح
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
