هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به خدایی ناشناخته سوگند می‌خورد که در دل و دیده‌اش آتش وجود دارد. او بیان می‌کند که مرگ هرچند ناخوشایند است، اما بدون دیدن چهره دوستان، برایش خوشایند نیست.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی در این شعر وجود دارد که برای درک و تجربه بهتر، به بلوغ فکری و عاطفی نیاز دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مضامین ارتباط برقرار کنند.
شمارهٔ ۱۸۵
به خدایی که بی‌شناس مقیم
دردل و دیده آتشم باشد
مرگ هر چند خوش نباشد لیک
بی رخ دوستان خوشم باشد
دردل و دیده آتشم باشد
مرگ هر چند خوش نباشد لیک
بی رخ دوستان خوشم باشد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
