هوش مصنوعی:
در این متن، راوی از دوستی یاد می‌کند که بخشی از یک کتاب را برای او می‌خواند. در این بخش، اشاره شده است که در گذشته، افراد به دلایل کوچکی مانند یک بیت شعر یا یک نکته، مورد لطف یا خشم پادشاهان قرار می‌گرفتند. راوی به دوستش تذکر می‌دهد که این سخنان را نباید بازگو کرد، زیرا این افراد (پادشاهان و درباریان) مردمی عادی بودند که امروز از نسل آنها کسی باقی نمانده است.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم انتزاعی و انتقادی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سال دشوار است. همچنین، اشاره به مسائل تاریخی و اجتماعی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً از سن 15 سالگی به بعد در افراد شکل می‌گیرد.
شمارهٔ ۲۱۰
دوستی در سمر کتابی داشت
یک دو صفحه به پیش من برخواند
که فلان شخص در فلان تاریخ
به یکی بیت بدره‌ای بفشاند
وان دگر پادشه به یک نکته
عالمی را فراز تخت نشاند
گفتم ای دوست نرهاتست این
این سخن بر زبان نشاید راند
آخر این قوم عادیان بودند
که خود از نسلشان کسی بنماند
یک دو صفحه به پیش من برخواند
که فلان شخص در فلان تاریخ
به یکی بیت بدره‌ای بفشاند
وان دگر پادشه به یک نکته
عالمی را فراز تخت نشاند
گفتم ای دوست نرهاتست این
این سخن بر زبان نشاید راند
آخر این قوم عادیان بودند
که خود از نسلشان کسی بنماند
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۹ - در مدیح
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۱ - شراب خواهد
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
