هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از لباس کهنه و پاره‌ای سخن می‌گوید که یادگار ادریس است. او به جود و سخاوت اشاره می‌کند و از تلاش آدم و حوا برای دوختن لباس می‌گوید. شاعر از سوراخ‌های لباس به عنوان چشم‌های انتظار یاد می‌کند و از مخاطب می‌خواهد که لطفی به او بکند.
رده سنی: 15+ این شعر دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان زیر 15 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲۶۳ - قبا از بزرگی خواسته

ای برقد تو راست قبای سخا و جود
حرفیست در لباس مرا با تو گوش دار

در تن مراست کهنه قبایی که پاره‌اش
دارد ز بخیه کاری ادریس یادگار

آدم به دست جود خودش پنبه کاشته
حوا به سعی دوک خودش رشته پود و تار

سوراخهای او کندم وام ریشخند
از هر طرف که پیش گروهی کنم گذار

لطفی نما که هست به راه قبای تو
سوراخها به هر طرفی چشم انتظار
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.