هوش مصنوعی:
شاعر بیان می‌کند که با استفاده از امید و ترس، مردم را تحت کنترل خود درمی‌آورد و از آن‌ها فاصله می‌گیرد. او تأکید می‌کند که در دلش هیچ‌یک از این دو احساس (امید و ترس) وجود ندارد و حتی اگر هزاران فرد نالایق پیش او باشند، آن‌ها را به کسی واگذار نمی‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از واژه‌هایی مانند «ناکس» ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.
شمارهٔ ۳۴۵ - در حسب حال و وارستگی خویش
امید و بیم دهد خلق را مسخر خویش
بدین دو خویشتن از خلق بازپس دارم
مرا چو در دل از این هر دو هیچ نیست ازو
هزار ناکس پیشم گرش به کس دارم
بدین دو خویشتن از خلق بازپس دارم
مرا چو در دل از این هر دو هیچ نیست ازو
هزار ناکس پیشم گرش به کس دارم
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴۴ - در شکایت
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴۶ - در طلب صاحب
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
