هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به خداوندی اشاره می‌کند که مستقل و پایدار است و از فراق خدمت به او رنج می‌برد. او از محرومیت از خدمت به خدا شکایت دارد و بیان می‌کند که هر کس از این خدمت محروم شود، روزگارش سیاه می‌شود.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عرفانی و مذهبی عمیق است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و شناختی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم پیچیده مانند «قائم به ذات» و «قیوم» ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۳۶۸
به خدایی که قائمست به ذات
نه چو ما بلکه قایم و قیوم
که مرا در فراق خدمت تو
جان ز غم مظلمست و تن مظلوم
باز مرحوم روزگار شدم
تا که گشتم ز خدمتت محروم
هرکه محروم شد ز خدمت تو
روزگارش چنین کند مرحوم
نه چو ما بلکه قایم و قیوم
که مرا در فراق خدمت تو
جان ز غم مظلمست و تن مظلوم
باز مرحوم روزگار شدم
تا که گشتم ز خدمتت محروم
هرکه محروم شد ز خدمت تو
روزگارش چنین کند مرحوم
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۶۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۶۹ - در ریاضت خاطر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
