هوش مصنوعی:
شعر بیانگر درد دوری از معشوق و تأثیر آن بر مردان است. شاعر اشاره می‌کند که دوری از معشوق باعث پریشانی و هذیان می‌شود و حتی مردان عاقل نیز در این شرایط ممکن است کنترل خود را از دست بدهند. همچنین، شاعر به سپیدی (احتمالاً موی سفید یا پیری) اشاره می‌کند که جای گریه است، اما نمی‌داند چرا به آن نمی‌خندد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق احساسی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۴۰۶ - در مذمت شاعری
شعر دور از تو حیض مردانست
بعد پنجاه اگر نبندد به
مرد عاقل به ناخن هذیان
جگر خویش اگر نرندد به
بر سپیدی که جای گریه بود
آن ندانم چه گر نخندد به
بعد پنجاه اگر نبندد به
مرد عاقل به ناخن هذیان
جگر خویش اگر نرندد به
بر سپیدی که جای گریه بود
آن ندانم چه گر نخندد به
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰۵ - مطایبه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰۷ - سلطان سنجر را گوید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
