هوش مصنوعی:
این شعر انوری به نقد شاعران و حرص و طمع آنان می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند 'تاج خروس' و 'ماکیان' به بی‌ثمری تلاش‌های آنان اشاره می‌کند. او همچنین بر ارزش عمر و جایگاه واقعی انسان تأکید دارد و شاعران را به دوری از ژاژخایی و پرداختن به امور ارزشمندتر دعوت می‌کند.
رده سنی:
15+
مفاهیم انتقادی و استعاری موجود در شعر نیاز به درک عمیق‌تری از مسائل اخلاقی و اجتماعی دارد که معمولاً برای نوجوانان و بزرگسالان قابل‌درک است. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای کودکان نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۴۲۷ - در نصیحت نفس خود
انوری شعر و حرص دانی چیست
این یکی طفل و آن دگر دایه
پایهٔ حرص کدیه و طمعند
تا نگردی به گرد آن پایه
تاج داری خروس وار از علم
چه کنی همچو ماکیان خایه
گردن و گوش نفس مردم را
همت آمد بهینه پیرایه
عمر تو گوهری گران‌مایه است
تو یکی شاعر گران‌سایه
بیش بر یاد ژاژ شعر مده
ای گران‌سایه آن گران‌مایه
این یکی طفل و آن دگر دایه
پایهٔ حرص کدیه و طمعند
تا نگردی به گرد آن پایه
تاج داری خروس وار از علم
چه کنی همچو ماکیان خایه
گردن و گوش نفس مردم را
همت آمد بهینه پیرایه
عمر تو گوهری گران‌مایه است
تو یکی شاعر گران‌سایه
بیش بر یاد ژاژ شعر مده
ای گران‌سایه آن گران‌مایه
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۲۶ - از کریم‌الدین شراب خواهد
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۲۸ - از لالابک تقاضایی کند
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
