هوش مصنوعی:
این شعر از سعدی بیانگر این است که پیراهنی که او از سعدالدین دریافت کرده، با گذشت زمان فرسوده شده و دیگر قابل استفاده نیست. هرگاه آسیب می‌بیند، به اندازه تن فرد گریبان‌گیر می‌شود. این متن می‌تواند به عنوان استعاره‌ای از گذر زمان و فرسودگی چیزهای مادی یا حتی روابط انسانی تفسیر شود.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم استعاری و عمیق است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل آن نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی و تمثیل‌های رایج در آن دارد.
شمارهٔ ۴۵۰
مرا سعد دین داد پیراهنی
که از دیدنش دیده حیران شدی
ز فرسودگی وقت پوشیدنش
تن مرد پوشیده عریان شدی
به هرجا که آسیب سریافتی
به اندازهٔ تن گریبان شدی
که از دیدنش دیده حیران شدی
ز فرسودگی وقت پوشیدنش
تن مرد پوشیده عریان شدی
به هرجا که آسیب سریافتی
به اندازهٔ تن گریبان شدی
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۴۹ - در مدح امیر فخرالدین ابوالمفاخر آبی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۵۱ - در نصیحت و موعظه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
