هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از عشق و وابستگی عمیق خود به معشوق سخن می‌گوید و خود را همچون ذره‌ای در برابر خورشید وجود او می‌داند. او از غم خود می‌گوید که درمانش تنها معشوق است و بدون هیچ بال و پری به سوی او می‌پرد. شاعر خود را کاهی می‌داند که معشوق، همچون کهربا، او را جذب می‌کند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی موجود در این ابیات برای درک و ارتباط نیاز به بلوغ فکری و عاطفی دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.
رباعی شمارهٔ ۷۰
من ذره و خورشید لقائی تو مرا
بیمار غمم عین دوائی تو مرا
بی‌بال و پراندر پی تو می‌پرم
من کاه شدم چو کهربائی تو مرا
بیمار غمم عین دوائی تو مرا
بی‌بال و پراندر پی تو می‌پرم
من کاه شدم چو کهربائی تو مرا
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۶۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
