هوش مصنوعی:
شاعر از سخنان تلخ و دل‌شکنی که از دهان معشوق خارج می‌شود شکایت دارد و معتقد است که این سخنان با شخصیت شیرین و دوست‌داشتنی معشوق سازگار نیست. او این رفتار را ناشی از بدبختی و شوربختی خود می‌داند.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عاطفی پیچیده و نگاه عمیق به روابط انسانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
رباعی شمارهٔ ۱۲۰
آن تلخ سخنها که چنان دل شکن است
انصاف بده چه لایق آن دهن است
شیرین لب او تلخ نگفتی هرگز
این بی‌نمکی ز شور بختی منست
انصاف بده چه لایق آن دهن است
شیرین لب او تلخ نگفتی هرگز
این بی‌نمکی ز شور بختی منست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۱۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
