هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه بیانگر عشق و ستایش معشوق است که جان و دل عاشق را شاد می‌کند. شاعر با توصیف زیبایی‌های معشوق، از لطف و جمال بی‌اندازه‌ی او سخن می‌گوید و با احتیاط از او به عنوان «جانان» یاد می‌کند.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و ادبی است که درک آن برای مخاطبان با سنین پایین‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از زبان شعر کلاسیک فارسی نیازمند سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات است.
رباعی شمارهٔ ۱۲۲
آن جان که از او دلبر ما شادانست
پیوسته سرش سبز و لبش خندان است
اندازهٔ جان نیست چنان لطف و جمال
آهسته بگوئیم مگر جانانست
پیوسته سرش سبز و لبش خندان است
اندازهٔ جان نیست چنان لطف و جمال
آهسته بگوئیم مگر جانانست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۲۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
