هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از شخصی ثروتمند (خواجه) می‌گوید که بارش پر از قند است، اما از مستی خودش بیخبر است. شاعر از او تقاضای کمی شکر می‌کند، اما خواجه پاسخ می‌دهد که نمی‌داند آن‌چه دارد نیشکر (منبع شکر) است. این متن به نادانی و بی‌توجهی ثروتمندان نسبت به دارایی‌های خود اشاره دارد.
رده سنی:
14+
مفهوم انتقادی و تمثیلی متن ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد، اما نوجوانان و بزرگسالان می‌توانند از لایه‌های معنایی آن بهره ببرند.
رباعی شمارهٔ ۱۲۸
آن خواجه که بار او همه قند تر است
از مستی خود ز قند خود بیخبر است
گفتم که ازین شکر نصیبم ندهی
نی گفت ندانست که آن نیشکر است
از مستی خود ز قند خود بیخبر است
گفتم که ازین شکر نصیبم ندهی
نی گفت ندانست که آن نیشکر است
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۲۷
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
