هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از زیبایی و جذابیت معشوق خود با استفاده از استعاره‌هایی مانند آب حیات، ماه فلک و مهتاب سخن می‌گوید. همچنین، شاعر شب را به زلف معشوق و مهتاب را به تابش رخسار او تشبیه می‌کند.
رده سنی:
15+
این متن دارای مضامین عاشقانه و استعاره‌های ادبی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، درک عمیق‌تر این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات و زیبایی‌شناسی شعر دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
رباعی شمارهٔ ۱۷۶
ای آب حیات قطره از آب رخت
وی ماه فلک یک اثر از تاب رخت
گفتم که شب دراز خواهم مهتاب
آن شب شب زلف تست و مهتاب رخت
وی ماه فلک یک اثر از تاب رخت
گفتم که شب دراز خواهم مهتاب
آن شب شب زلف تست و مهتاب رخت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۷۵
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
