۳۰۱ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۲۱۷

این همدم اندرون که دم میدهدت
امید رسیدن به حرم می‌دهدت

تو تا دم آخرین دم او میخور
کان عشوه نباشد ز کرم میدهدت
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۱۶
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.