هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به ناپایداری زندگی و اجتناب ناپذیر بودن مرگ اشاره می‌کند. او با استفاده از استعاره‌هایی مانند «جان دو روزه» و «منزل مرگ»، گذرا بودن حیات را بیان می‌کند و در نهایت با اشاره به «خر تو میانهٔ راه بخفت»، به بی‌خبری و غفلت انسان از این حقیقت تلخ می‌پردازد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق فلسفی مانند مرگ و ناپایداری زندگی ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال سنگین باشد و درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری دارد.
رباعی شمارهٔ ۲۲۲
با جان دو روزه تو چنان گشتی جفت
با تو سخن مرگ نمی‌شاید گفت
جان طالب منزلست و منزل مرگست
اما خر تو میانهٔ راه بخفت
با تو سخن مرگ نمی‌شاید گفت
جان طالب منزلست و منزل مرگست
اما خر تو میانهٔ راه بخفت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۲۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
