۳۲۴ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۳۲۰

دستت دو و پایت دو و چشمت دو رواست
اما دل و معشوق دو باشند خطاست

معشوق بهانه است و معبود خداست
هرکس که دو پنداشت جهود و ترساست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۳۱۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۳۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.