۲۹۶ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۳۷۱

گر باد بر آن زلف پریشان زندت
مه طال بقا از بن دندان زندت

ای ناصح من ز خود برآئی و ز نصح
گر زانچه دلم چشیده بر جان زندت
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۳۷۰
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۳۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.