هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از ناامیدی و احساس بی‌پناهی سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که سروران (افراد قدرتمند) پا ندارند و دلش در غرقاب این سودا (عشق یا آرزو) نیست. همچنین اشاره می‌کند که در این میان جایی حتی برای مویی هم نیست و او خود را به مویی تشبیه می‌کند که جایی ندارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عمیق عرفانی و احساسی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، لحن غمگین و ناامیدانه‌ی شعر برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال مناسب نیست.
رباعی شمارهٔ ۳۹۵
گم باد سریکه سروران را پا نیست
وان دل که به جان غرقهٔ این سودا نیست
گفتند در این میان نگنجد موئی
من موی شدم از آن مرا گنجانیست
وان دل که به جان غرقهٔ این سودا نیست
گفتند در این میان نگنجد موئی
من موی شدم از آن مرا گنجانیست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۳۹۴
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۳۹۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
