هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از دل‌بستگی و عشق عمیق خود سخن می‌گوید. او اشاره می‌کند که دلش مانند مرغی به دانه عشق چنگ زده و با مردانگی این عشق را پذیرفته است. اما زمانی که معشوق از دلش دور می‌شود، او با وجود درد، با شجاعت از عشق دست می‌کشد و به زندگی ادامه می‌دهد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و احساسات شدید عاشقانه更适合 مخاطبانی با درک ادبی بالاتر.
رباعی شمارهٔ ۴۱۰
مرغ دل من چو ترک این دانه گرفت
انصاف بده که نیک مردانه گرفت
از دل چو بماند دلبرش دست کشید
از جان چو بجست پای جانانه گرفت
انصاف بده که نیک مردانه گرفت
از دل چو بماند دلبرش دست کشید
از جان چو بجست پای جانانه گرفت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۴۰۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۴۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
