هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن گوینده خود را به عناصر مختلفی مانند کوه، صدا، نقش و قفل تشبیه می‌کند و بیان می‌کند که همه اینها در واقع بازتابی از معشوق (یار) هستند. در نهایت، این شعر به این مفهوم اشاره دارد که هر آنچه می‌شنویم یا می‌بینیم، سخن و اثر معشوق است.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان شعری کلاسیک، درک آن را برای سنین پایین دشوار می‌کند.
رباعی شمارهٔ ۴۲۰
من کوهم و قال من صدای یار است
من نقشم و نقشبندم آن دلدار است
چون قفل که در بانگ درآمد ز کلید
می‌پنداری که گفت من گفتار است
من نقشم و نقشبندم آن دلدار است
چون قفل که در بانگ درآمد ز کلید
می‌پنداری که گفت من گفتار است
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۴۱۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۴۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
