هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از یاری سخن می‌گوید که غم او درمان هر دردی است و هر کس با او همراه باشد، یار او محسوب می‌شود. شاعر بیان می‌کند که دیگران از او می‌خواهند پیوسته مشغول باشد، اما او خود را بی‌کار می‌داند و معتقد است که آن یار (احتمالاً اشاره به خدا یا معشوق) همواره در کار است.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، درک عمیق‌تر این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات و مفاهیم عرفانی دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد امکان‌پذیر است.
رباعی شمارهٔ ۴۵۴
یاری که غمش دوای هر بیمار است
او را یار است هرکه با او یار است
گویند مرا باش در کار مدام
من بی‌کارم ولیک او در کار است
او را یار است هرکه با او یار است
گویند مرا باش در کار مدام
من بی‌کارم ولیک او در کار است
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۴۵۳
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۴۵۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
