هوش مصنوعی:
شاعر عاشقانه از معشوق خود به عنوان دریایی پرتلاطم یاد می‌کند که در آتش عشق او آرامش دارد. او از ساقی می‌خواهد باده‌ای از لب‌های معشوق بریزد، زیرا از آن باده سرشار از مستی می‌شود.
رده سنی:
16+
متن حاوی مضامین عاشقانه و استفاده از استعاره‌های شراب و مستی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد و نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
رباعی شمارهٔ ۶۲۰
جان چو سمندرم نگاری دارد
در آتش او چه خوش قراری دارد
زان بادهٔ لبهاش بگردان ساقی
کز وی سر من عجب خماری دارد
در آتش او چه خوش قراری دارد
زان بادهٔ لبهاش بگردان ساقی
کز وی سر من عجب خماری دارد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۶۱۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۶۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
