هوش مصنوعی:
در این شعر، شاعر از زیبایی چشم‌ها و چهره معشوق سخن می‌گوید و آن را با تصاویری مانند سحر، گنبد و آفتاب مقایسه می‌کند. همچنین، از تأثیر این زیبایی بر جان خود می‌گوید که مانند ذره‌ای در هوا معلق است.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک عمیق‌تر آن نیاز به آشنایی با ادبیات و زیبایی‌شناسی شعر دارد.
رباعی شمارهٔ ۷۰۶
دی چشم تو رای سحر مطلق میزد
روی تو ره گنبد از رق میزد
تا داشتی آفتاب در سایهٔ زلف
جان بر صفت ذره معلق میزد
روی تو ره گنبد از رق میزد
تا داشتی آفتاب در سایهٔ زلف
جان بر صفت ذره معلق میزد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۷۰۵
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۷۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
