هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر عشق و فداکاری بی‌حد است، جایی که شاعر خود را دوای درد، آشنای واقعی، و خونبهای معشوق می‌داند و از او می‌خواهد که حتی در صورت کشته شدن، شکرگزار باشد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد و نیاز به بلوغ فکری و تجربه بیشتری دارد.
رباعی شمارهٔ ۱۱۶۷
با درد بساز چون دوای تو منم
در کس منگر که آشنای تو منم
گر کشته شوی مگو که من کشته شدم
شکرانه بده که خونبهای تو منم
در کس منگر که آشنای تو منم
گر کشته شوی مگو که من کشته شدم
شکرانه بده که خونبهای تو منم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۱۶۶
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۱۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
