هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از غم و اندوه عمیقی سخن می‌گوید که هیچ ساحل و عمقی ندارد. او و همراهانش با دادن پوستین به گازر (رنگرز) خوشحال هستند، اما در نهایت در این دریای غم به پایین افتاده‌اند و تنها نظاره‌گر بوده‌اند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عمیق فلسفی و عاطفی است که درک آن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، فضای غمگین و پیچیده‌ی شعر نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری دارد.
رباعی شمارهٔ ۱۳۱۹
مائیم که پوستین بگازر دادیم
وز دادن پوستین بگازر شادیم
در بحر غمی که ساحل و قعرش نیست
نظاره‌گر آمدیم و پست افتادیم
وز دادن پوستین بگازر شادیم
در بحر غمی که ساحل و قعرش نیست
نظاره‌گر آمدیم و پست افتادیم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۳۱۸
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۳۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
