هوش مصنوعی:
شاعر در این متن بیان می‌کند که هرگاه از مردم فاصله می‌گیرد، وجود خود را با موسیقی و نوا می‌بیند و در لحظات بی‌خودی، همه جهان را پر از معشوق (یا خدا) می‌یابد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عرفانی و استفاده از اصطلاحاتی مانند 'بی‌خودی' و 'وجود' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد و نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
رباعی شمارهٔ ۱۳۶۴
هر گه که دل از خلق جدا می‌بینم
احوال وجود با نوا می‌بینم
وان لحظه که بیخود نفسی بنشینم
عالم همه سر به سر ترا می‌بینم
احوال وجود با نوا می‌بینم
وان لحظه که بیخود نفسی بنشینم
عالم همه سر به سر ترا می‌بینم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۳۶۳
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۳۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
