هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از دل‌شکستگی و رنج عاشقانه می‌گوید. او بیان می‌کند که معشوق با تمام عشق و فریبش دل او را برد، اما وقتی به درون آن نگاه کرد، پر از زخم و خون بود. سپس معشوق دستور می‌دهد که دل را در آتش بگذارند، زیرا هنوز نپخته و خام است و به همین دلیل پر از خون است.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاطفی عمیق و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به زخم و خون می‌تواند برای کودکان نامناسب باشد.
رباعی شمارهٔ ۱۴۷۰
دل برد ز من دوش به صد عشق و فسون
بشکافت و بدید پر زخون بود درون
فرمود در آتشش نهادن حالی
یعنی که نپخته است از آنست پر خون
بشکافت و بدید پر زخون بود درون
فرمود در آتشش نهادن حالی
یعنی که نپخته است از آنست پر خون
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۴۶۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۴۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
