هوش مصنوعی:
این متن به خطاب به یک وجود الهی یا معنوی است که از حال بندگان آگاه است و در تاریکی‌های زندگی مانند چراغی روشنگر است. شاعر از این وجود می‌خواهد که دل او را که خود پرورانده است، بازگرداند و اشاره می‌کند که این وجود، خود را نمی‌شناسد.
رده سنی:
12+
متن دارای مفاهیم عرفانی و مذهبی است که برای درک عمیق‌تر، به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و زبان شعری ممکن است برای کودکان زیر 12 سال چالش‌برانگیز باشد.
رباعی شمارهٔ ۱۶۹۵
ای آنکه ز حال بندگان میدانی
چشمی و چراغ در شب ظلمانی
باز دل ما را که تو میپرانی
آخر تو ندانی که تواش میخوانی
چشمی و چراغ در شب ظلمانی
باز دل ما را که تو میپرانی
آخر تو ندانی که تواش میخوانی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۶۹۴
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۶۹۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
