هوش مصنوعی:
شاعر در این بیت‌ها از معشوقی می‌گوید که با دام‌های فراوان او را اسیر کرده و به ظاهر می‌خواهد او را در شب تنها بگذارد. شاعر با بیان این که اگر او برود، معشوق با چه کسی آرام خواهد گرفت و چه کسی را به نام او صدا خواهد زد، احساس وابستگی و دلبستگی خود را نشان می‌دهد.
رده سنی:
16+
محتوا دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، درک عمیق‌تر از شعر نیاز به مقداری تجربه و شناخت از ادبیات عاشقانه دارد.
رباعی شمارهٔ ۱۷۰۰
ای آنکه مرا بستهٔ صد دام کنی
گوئی که برو در شب و پیغام کنی
گر من بروم تو با که آرام کنی
همنام من ای دوست کرا نام کنی
گوئی که برو در شب و پیغام کنی
گر من بروم تو با که آرام کنی
همنام من ای دوست کرا نام کنی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۶۹۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۷۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
