هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر به ابری خطاب می‌کند که با کارهای نابخردانه‌اش باعث تاریکی و ظلم در جهان شده است و تنها چیزی که برای مردم باقی می‌ماند، گریه و اندوه است.
رده سنی:
14+
مفاهیم انتقادی و استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند 'ابر' و 'ظلمانی' ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل‌درک نباشد. همچنین، موضوعات غم‌انگیز و انتقادی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
رباعی شمارهٔ ۱۷۰۳
ای ابر که تو جهان خورشیدانی
کاری مقلوب می‌کنی نادانی
از ظلم تو بر ماست جهان ظلمانی
بس گریه نصیب ماست تا گریانی
کاری مقلوب می‌کنی نادانی
از ظلم تو بر ماست جهان ظلمانی
بس گریه نصیب ماست تا گریانی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۷۰۲
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۷۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
