هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات به ستایش باده (شراب) می‌پردازد و آن را منشأ آزادی، شادی و روشنایی می‌داند. او باده را عامل رهایی از غم و اندوه و روشن‌کننده چشم مانند خورشید توصیف می‌کند.
رده سنی:
18+
این متن به دلیل اشاره به مصرف شراب و مفاهیم مرتبط با آن، مناسب مخاطبان بزرگسال است. در بسیاری از فرهنگ‌ها، موضوعات مرتبط با الکل برای افراد زیر 18 سال نامناسب تلقی می‌شود.
رباعی شمارهٔ ۱۷۰۷
ای باده تو باشی که همه داد کنی
صد بنده به یک صبوح آزاد کنی
چشمم به تو روشنست همچون خورشید
هم در تو گریزم که توام شاد کنی
صد بنده به یک صبوح آزاد کنی
چشمم به تو روشنست همچون خورشید
هم در تو گریزم که توام شاد کنی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۷۰۶
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۷۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
