هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از معشوق خود به عنوان منبع علم و رحمت یاد می‌کند و اشتیاق خود را به او با تشبیه به پختن حلوا بیان می‌کند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عرفانی و عاشقانه موجود در متن ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد و نیاز به سطحی از بلوغ فکری و عاطفی دارد.
رباعی شمارهٔ ۱۷۱۷
ای چون علم سپید در صحرائی
ای رحمت در رسیده از بالائی
من در هوس تو میپزم حلوائی
حلوا بنگر به صورت سودائی
ای رحمت در رسیده از بالائی
من در هوس تو میپزم حلوائی
حلوا بنگر به صورت سودائی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۷۱۶
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۷۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
