هوش مصنوعی:
شاعر از لطفی که در گذشته به او شده و اکنون فراموش شده است، شکایت می‌کند. او از مستی و بی‌توجهی معشوق نسبت به خودش ناراحت است.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و احساسی پیچیده است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند 'مستی' نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
رباعی شمارهٔ ۱۷۹۲
لطفی که مرا شبانه اندوخته‌ای
امروز چو زلف خود پس انداخته‌ای
چشم توز می مست و من از چشم تو مست
زان مست بدین مست نپرداخته‌ای
امروز چو زلف خود پس انداخته‌ای
چشم توز می مست و من از چشم تو مست
زان مست بدین مست نپرداخته‌ای
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۷۹۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۷۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
