هوش مصنوعی:
شاعر از معشوق می‌خواهد که خود را به او نشان دهد تا بتواند از دیدن زیبایی‌هایش شادمان شود و به دیگران فخر بفروشد. او معشوق را جان جهان می‌خواند و معتقد است که دیدن او باعث شادی انسان می‌شود.
رده سنی:
12+
متن دارای مضامین عاشقانه و شاعرانه است که برای درک بهتر آن، مخاطب نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات دارد. همچنین، این نوع اشعار معمولاً در برنامه‌های درسی مدارس ایران برای این گروه سنی گنجانده می‌شوند.
رباعی شمارهٔ ۱۸۰۲
بنمای به من رخت بکن مردمی
تا لاف زنم که دیده‌ام خرمی
ای جان جهان از تو چه باشد کمی
کز دیدن تو شاد شود آدمی
تا لاف زنم که دیده‌ام خرمی
ای جان جهان از تو چه باشد کمی
کز دیدن تو شاد شود آدمی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۸۰۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۸۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
