هوش مصنوعی:
شاعر در این متن احساس ناامیدی و اندوه خود را بیان می‌کند، گویی که در باغ رز رشته‌ای از زندگی خود را از دست داده یا بر چهره‌اش زعفران (نماد رنج) کشیده است. او از وعده‌های بربادرفته سخن می‌گوید و احساس می‌کند که اگر این وعده‌ها تحقق نیابد، گویی خود را به رایگان از دست داده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاطفی عمیق و احساساتی مانند ناامیدی و اندوه است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند 'زعفران کشته‌امی' نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
رباعی شمارهٔ ۱۹۴۳
گوئی که مگر به باغ رز رشته‌امی
یا بر رخ خویش زعفران کشته‌امی
آن وعده که کرده‌ای رها می‌نکند
ور نی خود را به رایگان کشته‌امی
یا بر رخ خویش زعفران کشته‌امی
آن وعده که کرده‌ای رها می‌نکند
ور نی خود را به رایگان کشته‌امی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۹۴۲
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۹۴۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
