هوش مصنوعی:
در این بیت، شاعر از زیبایی و جذابیت سنبل‌های زلف یار خود سخن می‌گوید و آن را با گل‌های پژمرده‌ای مقایسه می‌کند که مانند تقویم‌های قدیمی از ارزش و اعتبار افتاده‌اند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های ادبی است که درک آن‌ها به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات نیاز دارد. همچنین، ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.
تک‌بیت شمارهٔ ۴۱۷
سنبل زلف از رخش تا بر کنار افتاده است
گل چو تقویم کهن از اعتبار افتاده است
گل چو تقویم کهن از اعتبار افتاده است
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:تک‌بیت شمارهٔ ۴۱۶
گوهر بعدی:تک‌بیت شمارهٔ ۴۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
