هوش مصنوعی:
شاعر از صبح می‌خواهد که بیجا نخندد، زیرا شب زمان وصال است و از روشنی چشمش می‌خواهد که پرده‌نشین باشد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد و درک کامل آن نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد.
تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۷
ای صبح مزن خندهٔ بیجا، شب وصل است
گر روشنی چشم منی، پرده‌نشین باش
گر روشنی چشم منی، پرده‌نشین باش
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۶
گوهر بعدی:تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
